Ir al contenido principal

ανκαι

και έτσι βγαίνει στην επιφάνεια
μία χαρά που μοιάζει με λύπη, η νοσταλγία μίας νέας ζωής
χαμένοι δρόμοι στην πορεία τους ενώ πλησιάζαμε τα μονοπάτια του φιλιού μας
φωνές που εμπνέουν εμπιστοσύνη πνίγουν όμορφα χαμόγελα
τρυφερά και πονηρά, αληθινά και φοβισμένα για το αύριο που δεν υπάρχει
που τα εμπόδια το έχουν λιώσει στην μελωδία της βροχής μας
σταγόνα σταγόνα στην παλάμη μου έκλαιγες
βαθιά στην ψυχή σου αναστέναζαν αναμνήσεις
και περιμένει, αναμένει ο χρόνος την υπομονή, την αντοχή του Απείρου
πως να ξεχωρίσει κανείς το λουλούδι από το φιλί;
η δίψα που καίει το λαιμό, τα χείλη μιας νέας ματιάς
είναι ντροπαλές σκέψεις επιθυμίας, φοβισμένα βήματα στο κενό

τώρα, ανάγκη αυτής της γατήσιας γουργούρινης ενέργειας
πίσω από την κουρτίνα κυματίζεται η απορία
δύο χάδια μόνο ο προορισμός
έλα, στην άκρη
κοιμήσου
να σε φιλήσω